Sercu bliski Beskid Niski

Polecam słowackie strony internetowe.
Zwłaszcza te które są stronami samorządów - poszczególnych miast i gmin.
Również strony parków narodowych.
Akurat one prezentują informacje rzetelne.

Są zazwyczaj tylko w języku słowackim, ewentualnie angielskim, polskim - raczej wyjątkowo.

B.

My nie mamy sobie nic do powiedzenia na wszystkich forach i w świecie realnym. Proszę uszanować moją decyzję.

W 2003 r. został wytyczony na terenie Bukowskich Wierchów Rowerowy Szlak Ikon. Wydano przewodniczek "Cyklisticky Chodnik Ikon" opisujący wszystkie cerkiewki położone na obszarze powiatu Snina. Książeczka jest bogato ilustrowana, każdy obiekt jest dokładnie pokazany na zdjęciach, zarówno wygląd zewnętrzny świątyni jak i jej wnętrze, dodano także szkice - rzuty cechowane bryły i nie potrafię przetłumaczyć podorys no na rzucie jest wnętrze. Przewodniczek jest w języku słowackim, polskim i angielskim.
Dołączono także przekrój trasy z zaznaczonym kilometrażem i wysokościami.

Spis treści:
- Budowle sakralne na szlaku ikon
- Wystrój świątyni
- Jalova
- Topola
- Rusky Potok
- Ulicske Krive

http://www.fenix-snina.mladez.sk
fenix-snina@zoznam.sk

Tytuł: "Cyklisticky Chodnik Ikon"
Praca zbiorowa
Wydanie:
Stron: 10
ISBN:
Wydawnictwo: Detska organizacja FENIX Snina
Snina 2003

"Ulicske Krive
Drewniana grekokatolicka cerkiew p.w. św. Michała Archanioła powstała w 1718 roku. Prezentuje typ budowli trójdzielnej o konstrukcji zrębowej osadzonej na kamiennej podmurówce. Narożne belki zwieńczone są dwustopniowym gontowym dachem. Cerkiew posiada dwie drewniane wieże. W dużej zachodniej wieży nad wejściem, umieszczone są dzwony; drugą małą wieżyczkę postawiono od strony wschodniej, nad prezbiterium.
Cerkiew podzielona jest na trzy części: przedsionek (gr. nartex), nawę i prezbiterium. Dominującym elementem wyposażenia jest osiemnastowieczny ikonostas oddzielający część ołtarzową od nawy. Ikonostas reprezentuje styl barkowy, z elementami rokoko. Ikony są rozmieszczone zgodnie z tradycją bizantyjską. Podstawowy szereg obejmuje ikony: Jezusa Chrystusa, Bogurodzicy, św. Mikołaja oraz św. Michała Archanioła, któremu poświęcona jest cerkiew. Nad szeregiem podstawowym znalazł się rząd ikon świątecznych, powyżej pas przedstawiający dwunastu apostołów oraz proroków i patriarchów Starego Testamentu. Nad carskimi wrotami znajduje się ikona przedstawiająca "Ostatnią Wieczerzę", ponad nią ikona Jezusa Chrystusa Pantokratora, a po bokach ikony Matki Bożej i Jana Chrzciciela. Wymienione ikony, oraz te które przedstawiają apostołów tworzą szereg Deisis. Na samej górze ikonostasu znajduje się "Ukrzyżowanie".
Szczególną uwagę należy zwrócić ba ikony umieszczone w nawie. Po prawej stronie, w pobliżu ikonostasu, znajduje się ikona "Ukrzyżowanie" z drugiej połowy XVII wieku, dzieło ludowego artysty. Dalej jest to ikona Jezusa Chrystusa Pantokratora oraz św. Mikołaja, obie z 16 wieku. Z tego samego okresu pochodzi ikona Mandylion-Spas nerukotvornyj (obraz nie namalowany ludzką ręką), umieszczony na drewnianej balustradzie chóru. Po lewej stronie ikonostasu znajduje się obraz z 1834 roku, będący wyobrażeniem męki Jezusa Chrystusa, następnie ikony: św. Mikołaja z 16 wieku, ikona "Wygnanie z raju", "Ofiara Abrahama", "Trzej młodzieńcy w ogniu" oraz Hodogetria - portret Bogurodzicy z dzieciątkiem ( z 15 wieku)."

Uwielbiam tę cerkiew, jest taka piękna. Na szkoleniu przeżyłam tam ciekawą przygodę, więcej mówiąca nam o lokalnej tradycji niż niejeden wykład. Musieliśmy grupą wejść w czasie Służby Bożej, jako pierwsza wchodzi Koleżanka i instynktownie chce przyklęknąć. Dwie starsze kobiety ją powstrzymują za ramiona. W świątyni po prawej stronie i w pierwszych rzędach po lewej stoją mężczyźni, kobiety po lewej i w babińcu. Archaiczny podział świątyni na część damską i męską jest zachowany.

Na ostatnim stady tour byliśmy w Osadnem. To mała rusińska wieś położona w uroczej dolinie tuż obok pasma granicznego. Dzieli ją od Balnicy 7 km. Wieś jak wieś, prawie cała zabudowa została zniszczona w czasie operacji dukielsko-preszowskiej. Ocalała tylko cerkiew i kilka domków. Odane słynie z tego, że tu znajduje się jedyna na Słowacji krypta czaszek. W podziemiach prawosławnej cerkwi, która powstała jako "kościół-pomnik" w latach 1928-1930 jest miejsce ostatniego spoczynku żołnierzy ekshumowanych z bezimiennych grobów i z cmentarza wojskowego w Osadnem.
Na świątyni znajduje się pamiątkowa tablica z inskrypcją w języku czeskim i rosyjskim "Tutaj spoczywa w Panu 1025 żołnierzy poległych w wojnie światowej 1914-1915. Znanych 23, nieznanych 1002. Część Ich Pamięci". Szczątki 1467 ekshumowanych żołnierzy austriacko-węgierskich pochowano na cmentarzach w Osadnem, w Niżnej i Wyżnej Jabłonce.
Przewodnik o którym opowiadam to trzecia publikacja wydana przez parafię prawosławną w Osadnem. Jest bardziej rozbudowany, zawiera zdecydowanie więcej wiadomości niż drukowane wcześniej foldery. Część informacji zdobył ostatnio Miro Bural pracownik PN Połoniny, autor przewodników po tej części Słowacji. Jest to skromnie wydana książeczka (miękka okładka, tani papier) w języku słowackim, polskim, rosyjskim, niemieckim i angielskim zawierająca około 60 zdjęć. Polecam ją wszystkim miłośnikom zarówno historii jak i tej pięknej okolicy.

http://www.pcoosadne.orthodox.sk/

Spis treści
Osadne przeszłość i teraźniejszość
- Wstęp
- Położenie wsi
- Historia wsi
- Przymusowa zmiana obrządku z prawosławnego na rzymski
- Powrót mieszkańców wsi do wiary prawosławnej
- Budowa świątyni i krypty
- Rekonstrukcja krypty
- Żołnierze w krypcie
- Dokumentalny film "Osadne"
- Osadne dzisiaj
- Atrakcje Osadne i okolic
- Osobliwości flory i fauny
- Rośliny

Fotografie
- Historia
- Miejscowość
- Cerkiew na zewnątrz
- Wnętrze cerkwi
- Nabożeństwa
- Krypta
- Wydarzenia
- Nakręcenie filmu
- Dokumenty

Tytuł: "Osadne przeszłość i teraźniejszość"
Autor: ks. dr Peter Soroka
Wydanie: I
Stron: 89
ISBN: 978-80-969557-2-5
Wydawca: Pravoslavna cirkevna obec Osadne
Osadne 2010

"Powrót mieszkańców wsi do wiary prawosławnej
Po pierwszej wojnie światowej na wschodniej Słowacji nasiliły się tendencje nawrotu na Prawosławie. Mieszkańcy Osadnego także nie pozostali wobec nich obojętni. Wielu z pośród nich z powodu wielkiej biedy wyjeżdżało w poszukiwaniu pracy do USA, gdzie uświadamiano im przynależność do wyznania unickiego, a nie jak byli przekonani do prawosławnego. Po powrocie do ojczyzny wracali na wiarę prawosławną. Konkretnym powodem do przejścia mieszkańców Osadnego na wiarę prawosławną było zażądanie przez miejscowego unickiego duchownego Alexeja Mart'aka bardzo wysokich datków. Rażącym przykładem tego był fakt odebrania ostatniej jałówki ubogiej kobiecie, za odprawienie pogrzebu jej mężowi. Ludzie złożyli duchownemu wizytę w Hostovicach, której prosili o miłosierdzie. W odpowiedzi usłyszeli, że także jest biedny, a nic nie szkodzi na przeszkodzie sprowadzenia z Mukaczewa prawosławnego duchownego, który będzie im służyć za darmo. Oświadczenie księdza mieszkańcy Osadnego wzięli na poważnie i dzięki temu w 1925 roku przybył do Osadnego po długim czasie pierwszy prawosławny duchowny Alexsander Cuglevic, który służył w Ulickom Krivom. Ówcześnie cała wieś przyjęła prawosławie, a nabożeństwa odbywały się w miejscowej świątyni. Grekokatolickie władze kościelne nie mogły się pogodzić z utratą całej wsi, dlatego biskupstwo oddelegowało do Osadnego swego najlepszego kapłana Andrija Jasencaka. Wizyta nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, więc do Osadnego pofatygował się osobiście sam biskup Gojdic. Przed wsią spotkał się z kantorem Stefanom Sicom - czynnym wyznawcą prawosławia i obiecał każdemu, kto wróci do wiary unickiej ziemię. Docelowo postąpiło tak 14 rodzin, które przyczyniły się do oddania świątyni właścicielowi (według Ksiąg wieczystych) czyli kościołowi grekokatolickiemu. Nabożeństwa prawosławne odbywały się wówczas przed kościołem przy krzyżu, później w miejscowej szkole, a także prywatnym mieszkaniu. Według spisu ludności 1930 roku w Osadnym z 615 mieszkańców 463 przyznało się do wiary prawosławnej, 92 do grekokatolickiej, a 48 do wiary rzymskokatolickiej (zwłaszcza przyjezdni, którzy pracowali przy zrębie), 4 mieszkańców do wyznania żydowskiego, a 8 ludzi nie określiło swego wyznania. Osadne w owym czasie było drugą największą prawosławną wsią w powiecie Snina."

Znalazłem taką informację że w miejscowości Hrabskie na Słowacji jest drewniany kościół ma ktoś więcej informacji o tym bo net milczy z czymś konkretnym...

_________________
Jeśli czcić chcecie poległych bohaterów / Podarujcie swe serca ziemi, która ich kryje.
Inskrypcja cmentarza nr 59 Przysłup

Zacząłem googlać na googlach słowackich i na panoramio, no i wyniuchałem że on jednak murowany...
A compass ma błąd... kolejny zresztą

_________________
Jeśli czcić chcecie poległych bohaterów / Podarujcie swe serca ziemi, która ich kryje.
Inskrypcja cmentarza nr 59 Przysłup

No to napisz do Compassu.

Już pisałem kilkakrotnie, kolejną partię szykuję...

_________________
Jeśli czcić chcecie poległych bohaterów / Podarujcie swe serca ziemi, która ich kryje.
Inskrypcja cmentarza nr 59 Przysłup

Tu wrzuciłam informacje o Osadnem więc i tu dam post o transgranicznej ścieżce "Udava-Solinka", jeden z wariantów prowadzi do Osadnego.

Jesienią ub. roku została oddana do użytku transgraniczna polsko-słowacka ścieżka edukacyjna "Udava-Solinka". Jest ona specyficzna albowiem liczy sobie trzy odcinki, jeden słowacki Osadne - Balnica 2,5 km oraz dwa polskie odcinki: "Doliną byłej wsi Balnica" długości 7 km wytyczony na terenie Nadleśnictwa Komańcza i "Solinka" pętla o długości 4,5 km na ternie Nadleśnictwa Cisna. Obie polskie trasy są połączone ze sobą szlakiem niebieskim granicznym, łącznik mam plus minus 2,5 km. Znam te okolice, ale jeszcze nie wędrowałam polskimi odcinkami ścieżki. Ponoć infrastruktura ścieżki jest bardzo dobra, znajdują się w Balnicy i w Osadnem parkingi? (no właśnie dla kogo? można tam wjechać samochodem?) wiata w Solince, platforma widokowa w Balnicy. Ścieżka została wytyczona przez Leśników w ramach projektu dofinansowanego przez Unię Europejską.
Oczywiście, wydano też przewodnik po polskich odcinkach ścieżki. Muszę przyznać, że naprawdę bardzo ładny, chyba najpiękniejszy w moich zbiorach. "Przewodnik po międzynarodowej ścieżce edukacyjnej "Udava-Solinka" jest trójjęzyczny, polsko-słowacko-angielski. Jego autorami są: Edward Orłowski, który napisał część poświęconą dolinie Balnicy i Roman Zielonka - dolina Solinki. Jest bardzo bogato ilustrowany, muszę przyznać, że część zdjęć przyrodniczych jest wprost rewelacyjna. Ich autorami są: Edward Orłowski, Roman Zielonka i Edward Marszałek. W przewodniku znajdują się także zdjęcia archiwalne. Środkowa część przewodnika zajmuje mapa. Na skrzydełkach okładki znajdują się krótkie charakterystyki Nadleśnictw: Komańcza i Cisna. Całość robi bardzo korzystne wrażenie.

Spis treści
Wstęp
Trasa doliną Balnicy

Przystanek nr 1
Bobry u źródeł rzeki Solinki
Przystanek nr 2
Kosaciec syberyjski na wilgotnej łące trzęślicowej
Przystanek nr 3
Krzyż na "grobie pańszczyzny"
Przystanek nr 4
Mieszkańcy lasu nad górną Osławą
Przystanek nr 5
Dokarmianie zimowe zwierzyny leśnej i zbiór siana na jego potrzeby
Przystanek nr 6
Powojenne zalesienia gruntów wsi Balnica
Przystanek nr 7
Cerkwisko i cmentarz w Balnicy
Przystanek nr 8
"Kowalowa" kapliczka z cudownym źródłem
Przystanek nr 9
Nadpotokowe skupiska ciemiężycy zielonej

Trasa po danej wsi Solinka (Nadleśnictwo Cisna)
Przystanek nr 1
Cerkwisko i cmentarz w Solince
Przystanek nr 2
Miejsce bytowania bobra europejskiego
Przystanek nr 3
Sukcesja naturalna
Przystanek nr 4
Las bukowy
Przystanek nr 5
Przebudowa drzewostanu
Przystanek nr 6
Strefa ekotonowa lasu
Przystanek nr 7
Zagospodarowanie turystyczne lasu

Zarys dziejów wsi Balnica
Zarys dziejów wsi Solinka

Tytuł: "Przewodnik po międzynarodowej ścieżce edukacyjnej "Udava-Solinka"
Autor: Edward Orlowski, Roman Zielonka
Wydanie: I
Stron: 36
ISBN:
Wydawnictwo: Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych
Krosno

"Trasa doliną Balnicy - granica państwa - leśniczówka Balnica (Nadleśnictwo Komańcza)
Odcinek rozpoczyna się w punkcie końcowym słowackiego odcinka ścieżki, a kończy w miejscu parkingu samochodowego w pobliżu leśniczówki w Balnicy.
Początek trasy zlokalizowany jest na skraju polany w Balnicy, przy granicy państwa. Z polany maszerujemy na zachód drożyną leśną biegnącą przy torowisku, dochodzimy do oznakowanego miejsca, gdzie przechodząc przez tory schodzimy do przystanku nr 1 z platformą z której przy zachowaniu ciszy można obserwować bobry na rozlewisku.

Przystanek nr 1.
Bobry i źródeł rzeki Osławy
Bóbr europejski Castor fiber L. jest ziemnowodnym, największym gryzoniem na naszym kontynencie. Długość ciała do 100 cm, a ogona z pluskiem do 38 cm. Ciężar 20-25 kg. Niegdyś dość liczny na ternie całej Europy, jednak dla cennych futer został niemal zupełnie wytępiony. W Polsce jego zasięg występowania w krytycznym okresie ograniczony był do Suwalszczyzny. Prowadzona przez leśników konsekwentna akcja reintrodukcji, doprowadziła, że bóbr jest gatunkiem pospolitym na ternie całego kraju, choć w dalszym ciągu figuruje na liście "Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych" z kategorią NT ("bliski zagrożenia") i podlega ochronie prawnej.
Pierwszą nieudaną próbę wprowadzenia tego gatunku na teren Nadleśnictwa Komańcza było wpuszczenie 5 par do Osławy w pobliżu Woli Michowej przez Zakład Doświadczalny PAN w Popielnie wiosną 1982 roku, jednak po dwóch latach bobry popłynęły w dół rzeki. Dopiero wiosną 1999 roku, po wypuszczeniu kilku par przywiezionych z Nadleśnictwa Suwałki, bobry rozprzestrzeniły się i zadomowiły w tych stronach na dobre. Zamieszkują one niewielkie rozlewiska powstałe po spiętrzeniu wody tamami na śródleśnych strumieniach i rzeczkach ( w innych stronach zamieszkują również stawy i jeziora), miejsca, gdzie brzegi porastają drzewa osiki, iwy, brzozy i olchy, które po podgryzieniu i obaleniu, stanowią ich ulubione pożywienie (cienka kora, pędy). W ich diecie nie brakuje też roślinności wodnej i bagiennej. [...]
Wracamy na ścieżkę, którą dochodzimy do skrzyżowania dawnej drogi Balnica-Solinka z torami kolejki. Nową drogą dochodzimy do miejsca, przy którym skręcamy w lewo, aby po przejściu przez gęstą świerczynę i potok dotrzeć do podmoklej łąki, gdzie jest przystanek nr 2.
[...]"
"Przystanek nr 7
Cerkwisko i cmentarz w Balnicy
Cmentarz i stojąca niegdyś przy nim cerkiew zajmowały powierzchnię ok. 0,5 km ha ogrodzoną niskim kamiennym murkiem, którego resztki pozostały do dziś. Wejście prowadziło przez wkomponowaną w ogrodzenie dwukondygnacyjną murowaną dzwonnicę-bramę, mieszczącą w gorze trzy dzwony. W latach II wojny światowej, chcąc zapobiec zabraniu dzwonów przez niemieckie władze, ściągnięto dzwony i zakopano, zachowując w tajemnicy miejsce ukrycia. Schowane pod ziemią, przeleżały do czasów współczesnych. Największy z nich "Święty Michał" o obwodzie 330 cm i wadze 625 kg, został wykopany po przypadkowym odkryciu 24.04.2006 roku w obrębie dawnej chaty. Po konserwacji eksponowany jest w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Uzyskane informacje potwierdzają, że po zamówieniu na wystawę w Paryżu w 1927 r. został odlany z brązu przez ludwisarnię Felczyńskich z Przemyśla.
Ostatnia balnicka cerkiew p.w. św. Michała Archanioła wybudowana z drewna i konsekrowana w 1856 r. służyła jako filia parafii grekokatolickiej w Maniowie. Zniszczona została po 1945 roku. Pozostał po niej widoczny zarys fundamentów i kopiec gruzowiska zrujnowanego babińca.
Na przycerkiewnym cmentarzu wśród kilku lepiej zachowanych grobów, łatwo odszukać miejsca spoczynku dwóch miejscowych leśników Feliksa Pałasiewicza (1849-1919) i Piotra stachury (1865-1935). Potomkowie dawnych mieszkańców wsi odnowili kilka nagrobków i postawili niewielki obelisk informujący o tym, że stała tu cerkiew i spoczywają ich przodkowie. Powierzchnia cmentarza porośnięta jest łanami barwinka pospolitego Vinca minor L., zimozielonej krzewinki wysadzanej dawniej na cmentarzach jako roślina dekoracyjna, dziś podlegającej częściowej ochronie prawnej.
[...]"

Pora przedstawić następny transgraniczny szlak polsko-słowacki wytyczony na terenie województw preszowskiego i podkarpackiego. "Cesta karpatskych svatyn" jest ładnie, bogato ilustrowanym przewodnikiem wydanym w języku słowackim, polskim i angielskim przedstawiającym kościoły, cerkwie, synagogi z przygranicznego terenu.
"Mikroregion "Zelene BeskidY' (MZB) w Bukovcach- związek gmin, realizuje projekt "Szlak Świątyń Karpackich". Oferujemy turystom zabytki kultury sakralnej, które w wielu przypadkach podlegają ochronie jako skarby kultury narodowej. Projekt obejmuje swoim zasięgiem 28 miejscowości Słowacji i Polski, uwidocznionych na mapie zawartej w niniejszej publikacji. Podobny schemat przebiegu trasy został umieszczony na tablicach informacyjnych rozmieszczonych wzdłuż szlaku. W realizacji projektu uczestniczyli przedstawiciele Starostwa Powiatowego w Krośnie oraz delegatury Wojewódzkiego Oddziału Służby Ochrony Zabytków w Krośnie."
W publikacji przedstawiono świątynie z: Krosna, Miejsca Piastowego, Iwonicza, Iwonicza Zdroju, Klimkówki, Rymanowa, Bałucianki, Królika Polskiego, Jaślisk, Wietrzna, Dukli, Chyrowa, Trzciany, Barwinka, Vyśnego Komarnika, Niźnego Komarnika, Krajnej Polany, Bodrużala, Miroli, Vlacuć, Staśkovic, Bukovec, Kożuchovec, Gribova, Olśavki, Vislava, Vyśkovec, Kruśinec, Stropkova.
Wartość merytoryczną tego przewodnika proszę oceńcie sami po przeczytaniu jego części podanej niżej.
Tytuł: "Cesta karpatskych svatyn"
Autor: Marta Maskalikova, Elżbieta Sikorska
Wydanie: I
Stron: 35
ISBN:
Wydawca: Mikroregion "Zelene BeskidY' (MZB) w Bukovcach
Bykovce 2002

Dość dużo wspominam o drewnianych cerkiewkach, pora więc coś skrobnąć i o murowanych.
"Kożuchovce - cerkiew p.w. Narodzenia NMP
Cerkiew grekokatolicka wybudowana w r. 1926. Jednonawowa, z poligonalnym zamknięciem prezbiterium w nawie, kryta sklepieniem beczkowym. W fasadzie zachodniej masywna, przybudowana wieża z barokową kopułą. Wnętrze pochodzi z okresu budowy.
Poprzednia cerkiew p.w. św. Michała z 1741 r. została przeniesiona w 1925 r. do Koszyc. Znajduje się w ogrodzie tamtejszego Muzeum wschodniosłowackiego.
Lokalizacja: przy drodze.

Bukovce- cerkiew p.w. św. Dymitra
Cerkiew grekokatolicka wybudowana w roku 1891 w stylu neobarokowym. Jednonawowa, z okrągłym prezbiterium, bogato zdobiony ikonostas. Wystrój wnętrza pochodzi z okresu budowy. Ostatnia renowacja odbyła się w roku 1975.
Lokalizacja: w centrum wsi, w pobliżu drogi głównej.

Bikova Horka - klasztor Bazylianów cerkiew p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego
Klasztor Bazylianów położony jest w pobliżu miejscowości Bukovce, na przepięknej górze zwanej Bukową. Do tej pory nie ustalono roku założenia tego grekokatolickiego klasztoru. Jego historia sięga prawdopodobnie aż do czasów Ceryla i Metodego. papież Klemens XII nadał w dniu 17 maja 1738 r. cerkwi Świętego Ducha według reguły Bazylego Wielkiego prawo odprawiania odpustów. Dowodzi to, że w tym miejscu stał kościół drewniany i klasztor, w którym tętniło życie religijna.
Podanie ludowe o powstaniu klasztoru mówi, że przed wieloma laty prowadzono tędy ociemniałego człowieka z Polski do Stropkova na jarmark. Gdy przybyli do Górki Bukowej usiedli by wypocząć. Po chwili ślepiec wstał i pełen radości oznajmił, że z woli bożej przejrzał na oczy. Na pamiątkę, z wdzięczności Bogu wybudował tu kaplicę, gdzie później założono też klasztor. Klasztor Bazyliański był ważnym centrum grekokatolickim na tych terenach. W okresie I wojny światowej poważnie zniszczony, jego zupełna likwidacja nastąpiła w latach 50-tych.
Dziś stoi tutaj cerkiew p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego i kapica z roku 1742, poświęcona Przemienieniu Pańskiemu. Do tych miejsc regularnie odbywają się pielgrzymki z okazji świąt: Zesłania Ducha Świętego, Święta Przemieniania Pańskiego i Podwyższenia Krzyża Świętego.
Lokalizacja: 2 km od drogi głównej Stropkov-Medzilabirce, w kierunku na Olszawkę."