|
|
 |
| |
"Gazeta Gorlicka" - piątek 18 grudnia 2009
("Gazeta Gorlicka" jest regionalnym dodatkiem "Gazety Krakowskiej")
"Marzenia są jak motyle"
Anna Dobrowolska za swój sukces uznaje 40 dzieci z Puchatej Chaty
Lubię wieś, zaciszne miejsca. Mimo że pochodzę z Warmii i Mazur, to na południu Polski są moje korzenie, bo moja rodzina wywodziła się z Bieszczad. Przygoda z Krzywą zaczęła się piętnaście lat temu, gdy mąż, z zawodu leśnik, dostał pracę w Nadleśnictwie Gorlice i zamieszkaliśmy w Krzywej - opowiada Anna Dobrowolska, wiceprezes Stowarzyszenia Rozwoju Sołectwa Krzywa.
Krzywa ówczesnych czasów to ośmioklasowa szkoła podstawowa, asfalt kończący się koło cerkwi, ludzie z dawnego PGR traktowani gorzej, bieda i brak pracy oraz przepiękna przyroda.
Na przestrzeni tych piętnastu lat niewiele się zmieniło, zauważa Anna Dobrowolska. Wylicza: dziesięć lat temu zlikwidowano ośmioklasową szkołę, pozostawiając klasy od pierwszej do trzeciej, ułożono drogę asfaltową przez Krzywą do Jasionki, mieszkańców nie przybyło, jedynie w sąsiednich wioskach - Wołowcu i Jasionce -- pojawili się przybysze z Warszawy i Krakowa, pobudowali domy.
Przyjezdni cenili ponad wszystko czystą przyrodę i ciszę, dlatego Anna porzuciła założony wcześniej sklepik na rzecz agroturystyki. Decyzja okazała się trafiona. Dzisiaj do niej przyjeżdżają ludzie z najodleglejszych części Polski, między innymi z Gdańska, Koszalina, Warszawy, Wrocławia, nie brakuje wczasowiczów zza granicy, ostatnio miała gości ze Szwajcarii. Na pytanie - czy można z tego żyć - odpowiada, że jeżeli do pracy podchodzi się z sercem, to tak.
W 2001 roku Andrzej Stasiuk i Monika Sznajderman założyli Stowarzyszenie Rozwoju Sołectwa Krzywa. Jego celem było zaoferowanie dzieciom i młodzieży z Krzywej i Jasionki wszystkiego, co mogą mieć ich rówieśnicy w dużych miastach. W 2003 roku do pracy w stowarzyszeniu włączyła się Anna.
- Wiceprzewodniczącym był wtedy Marek Połeć. Na jednym z zebrań powiedział wprost - nie ma kto pracować, ratujcie, bo wszystko się rozpadnie. Postanowiłam pomóc. Na początku ludzie obserwowali z boku, zadowoleni, że dzieci mają zajęcia. Sprawdziły się moje umiejętności nawiązywania kontaktów z ludźmi. Teraz dorośli sami przychodzą i pytają, w czym mogą pomóc - mówi Anna Dobrowolska.
W połemkowskiej chacie o wdzięcznej nazwie Puchata Chata mieści się biblioteka, kawiarenka internetowa, świetlica, gdzie odbywają się zajęcia dla dzieci - z języka angielskiego, informatyki, plastyki, muzyki. Dzieci raz w tygodniu wyjeżdżają na zajęcia tańca nowoczesnego do Młodzieżowego Domu Kultury w Gorlicach oraz na lekcje pływania na gorlicki basen.
Podczas ostatnich ferii zimowych wspólnie z młodzieżą z Kwiatonowic wyjechali na tydzień do Krakowa w ramach projektu "Przystanek".
Dzieci z Puchatej Chaty od lat uczestniczą w warsztatach prowadzonych przez instruktorów i artystów z całej Polski - filmowych, teatralnych, plastycznych, fotograficznych, dziennikarskich, ceramicznych. Efektem tej pracy są wydane do tej pory przez stowarzyszenie trzy albumy i liczne wystawy. Na ostatnio zrealizowany projekt pod nazwą "Krótkie spodenki mojego dziadka" stowarzyszenie pozyskało środki z urzędu marszałkowskiego.
- Pomysł na projekt zrodził się w mojej głowie, gdy rozmawiałam z Jerzym Soleckim - dawnym pracownikiem PGR-u Jasionka. Opowiadał, jak po wysiedleniu Łemków powstawał PGR. Postanowiłam dotrzeć do tego fragmentu świata, którego nie ma i już nie będzie. Do czasów, gdy dziadkowie byli dziećmi i biegali w krótkich spodenkach - opowiada Anna.
Wspólnie z młodzieżą z Puchatej Chaty zbierała fotografie, nagrywała wspomnienia, przepisywała teksty piosenek, modlitw, przepisów, zbierała stare sprzęty i wspólnie stworzyli minimuzeum. W sumie zebrali między innymi 200 fotografii, najstarsze z końca XIX wieku, nagrali 80 godzin wywiadów.
- Dzieci z początku opowiadały, że nie znają swoich rodzin, a z czasem z pasją poszukiwały fotografii prababci i pradziadka. Starsi mieszkańcy wsi podeszli do pomysłu najpierw z niedowierzaniem, ale gdy zrozumieli, że szanujemy ich przeszłość i chcemy to utrwalić, to nam pomagali - wspomina.
Za swój największy sukces życiowy Anna uważa "swoje" dzieci. Swoje, czyli prawie czterdzieścioro z Puchatej Chaty.
- Dziesięć lat temu miały kompleksy, teraz nabrały przebojowości. Mamy wśród nich pięciu maturzystów, obecnie są na pierwszym roku studiów. Ich miejsce zajęły czterolatki. Pracuję z nimi społecznie. Zawsze mówię wychowankom, by nie bali się marzyć, bo każde marzenie można zrealizować, tylko trzeba chcieć. Jedna z dziewcząt kiedyś mi odpowiedziała: marzenia są jak motyle, a my te motyle potrafimy łapać - dodaje.
Ewa Bugno
Powyższy tekst pochodzi z Gazety Krakowskiej. Redakcja portalu www.beskid-niski.pl nie ponosi odpowiedzialności za treści w nim zawarte.
Jeśli chcesz być informowany o wszelkich aktualnościach, nowościach, zmianach, planach i wydarzeniach, ktore związane są z Beskidem Niskim oraz działalnością portalu beskid-niski.pl a także otrzymywać raz w tygodniu zestaw linków do poświęconych Beskidowi Niskiem artykułów publikowanych w "Gazecie Krakowskiej" wyślij pusty e-mail na adres
subskrypcja@beskid-niski.pl
Aby zrezygnować z subskrypcji wystarczy wysłać e-mail z tematem "rezygnacja"
beskid-niski.pl na Facebooku
|
|
 |
1451
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy.
|
