| |
Vademecum turysty - zimowe zagrożenia
Niebezpieczeństwa z jakimi możmy się w górach spotkać to:
WIATR - wiejący w górach z dość znaczną siłą powoduje obniżenie sprawności fizycznej organizmu, nieraz również psychofizycznej. Skutkiem działania wiatru jest utrata - wyższa niż normalnie - ciepła w organizmie ludzkim. Silny wiatr działa na sylwetkę ludzką, plecach, niesione narty jak żagiel powodujące utratę równowagi, a niekiedy może utrudniać oddychanie. Należy wtedy osłonić usta, ręką, szalikiem, chustką lecz nie odwracać się do wiatru plecami gdyż spowoduje to jeszcze większe trudności w oddychaniu.
MGŁA - w górach, zwłaszacza na otwartych halach utrudnia, często wręcz uniemozliwia orientację w terenie i ustalenie miejsca pobytu i dalszej drogi. Mgła rozprasza fale akustyczne powodując, że na stokach, kotlinach nawoływanie będzie bardzo słabo słyszalne, a ponadto może być odbierane mylnie, to znaczy nie z tego kierunku gdzie znajduje się nawołujący. Na terenach płaskich - podszczytowe płaskie hale - głos we mgle rozchodzi się z siłą zwielokrotnioną, powodując złudzenie akustyczne, iż rozmawiający lub nawołujący znajduje się bardzo blisko, odwrotnie niż w rzeczywistości. Bardzo często na otwartym terenie - hale, polany - w gęstej mgle zaczynamy zataczać duże koło i dlatego tego rodzaju teren należy przebywać bardzo ostrożnie i całą uwage skupiać na przebiegu szlaków turystycznego. Można ten fragment szlaku w takiej sytuacji przebyć tyraljerą utrzymując kontakt wzrokowy z współtowarzyszami. W terenie wysokogórskim - zwłaszcza Tatry - jedynym bezpiecznym wyjściem w takiej sytuacji jest zawrócenie i powrót już znanym szlakiem.
ZIMNO - długie przebywanie w warunkach obniżonej temperatury powietrza, przy wysiłku fizycznym jakim jest marsz, jazda na nartach czy wspinaczka powoduje osłabienie organizmu ludzkiego, a w konsekwencji prowadzi do wychłodzenia organizmu a zimą do odmrożeń. Duże wychłodzenie organizmu objawiać sie może apatią - brakiem checi do kontynuowania marszu - i osłabieniem fizycznym. Najlepszym sposobem zabezpieczenia się przed zimnem jest czysta odpowiednia bielizna i odpowiednie wierzchnie ubranie.
SŁOŃCE - operacja promieni słonecznych w górach tak w lecie jak i w zimie jest niebezpieczna nie tylko przy bezchmurnym niebie. Udar cieplny może również wystąpić w dni bezsłoneczne, lecz wilgotne i gorące. Upał i promieniowanie słońca najbardziej odczuwa nasz organizm w kotłach i na osłonietych stokach, zimą firnowych, małych kotlinkach. Słońce silnie operujące zimą na stoki górskie może spowodować duże zagrożenie lawinowe, obrywy nawisów itp. Nakładanie grubych warstw kremów, które powodują rozmiększenie skóry i zatkanie porów jest niewskazane, ponadto woda zawarta w kremach w zimie przyspiesza odmrożenia, a w lecie oparzenia, gdyż każda kropelka wody działa jak soczewka.
BURZE I PIORUNY - pierwszymi objawami majacych nastąpić wyładowań atmosferycznych w wysokich partiach gór - granie, szczyty - jest tzw. ciche wyładowanie, charakteryzujące się cichym bzykaniem, suchym trzaskaniem, stawaniem włosów na głowie. Po zaobserwowaniu tych zjawisk należy jak najszybciej opuścić to miejsce. Bezpośrednie uderzenie pioruna w człowieka darza się na ogół bardzo żadko , większość porażeń następuje z powodu występowania txw. napięcia krokowego i wtórnych, wzbudzonych pierwotnym wyładowaniem napięć. Dlatego też im większe rozstawienie stóp człowieka w momencie bliskiego uderzenia pioruna, tym większe niebezpieczeństwo porażenia. Może również nastąpić przeskok iskry na człowieka od drzew, sciany skalnej. Metalowe przedmioty nie "ściągają" jak się to popularnie nazywa piorunów, magą w nich jednak powstać silne prądy wzbudzone i dlatego dobrze jest odłożyć je na bok. Jednak najdrobniejsze oznaki nadchodzącej burzy powinny spowodować nasze wycofanie się w bezpieczny teren, najlepiej powrót do schroniska.
CIEMNOŚĆ, PRZYMUSOWY BIWAK - trudności terenowe lub też warunki atmosferyczne na szlaku spowodować mogą, iż w górach zaskoczy nas noc, a zmęczenie i trudności trasy nie zezwolą nam na kontynuowanie marszu. Zmuszeni zostaniemy przeczekać noc w górach do świtu, a więc przygotować nieplanowany biwak. Na biwak tak w lecie jak i w zimie należy wybrać miejsce osłonięte od wiatru. Przy doborze miejsca na biwak w zimie pamiętać należy, że miejsca na których został wywiany śnieg najbardziej właśnie narażone są na wiatr. Z kamieni można ułożyć murek od strony wiatru, z gałęzi ułożyć prowizoryczny szałas, liście ułożyć w stertę i osłonić od strony wiatru gałęziami. Izolację od ziemi wykonać z liści lub gałęzi, z plecaków wykonać oparcie pod plecy. W lesie biwak można urządzić pod zwisającymi gałęziami duzego drzewa liściastego, które w zimie dodatkowo obsypane śniegiem tworzą na ogół bardzo dobrze osłoniete miejsce wokół pnia.
W zimie biwak można przygotować w jamie śnieżnej, która pozwala przeczekać noc w bardzo dobrze osłoniętym pomieszczeniu i chroni przed niskimi temperaturami na zewnątrz. Kopanie jamy śnieżnej jest czynnością pracochłonną, lecz przy dużym mrozie praca jest w efekcie opłacalna.
NAWISY, LAWINY, PŁATY ŚNIEGU - nawisy powstają pod wpływem wiatru na górach i grzbietach górskich. Poruszając się po tych formacjach górskich nie wolno wchodzić na wysięg nawisu.
W Tatrach TOPR, a w pozostałych górach GOPR w wyniku obserwacji pokrywy śnieżnej ogłasza stan zagrożenia lawinowego w V stopniowej skali zagrożenia lawinowego. Należy bezwzględnie stosować się do tych ostrzeżeń, a przed wyjściem w góry zasięgnąć informacji w poszczególnych placówkach służby ratownictwa górskiego.
Płaty sniegu, które mozna spotkać w wyższych partiach gór nawet przez cały rok są szczególnie zdradliwe mimo swej atrakcyjności. Nieostrozne postawienienogi - nawet przy wykopaniu stopnia - może być przyczyną poślizgnięcia się, a zahamowanie na takim płacie jest praktycznie
Tekst pochodzi ze strony www.gopr.pl Dziękuję za zgodę na udostępnienie
Wszystkie uwagi kierować proszę na adres bartek@beskid-niski.pl
beskid-niski.pl na Facebooku
|
|
