Gleby
Gleby Magurskiego Parku Narodowego nie wykazują dużej zmienności. Zdecydowanie dominują (85 - 90% powierzchni Parku) gleby brunatne: właściwe wyługowane i oglejone.
Gleby brunatne kwaśne zajmują niewielkie powierzchnie na zwietrzelinach gruboziarnistych piaskowców magurskich, bądź na głęboko odwapnionych pokrywach stokowych.
Lokalnie większe powierzchnie zajmują gleby glejowe, tworzące się w miejscach słabo nachylonych zboczy, na załamaniach stoków i w miejscach lokalnych wysięgów wody.
Mady występują w dnach dolin rzek i potoków. Największe płaty znajdują się w dolinie Wisłoki i Ryjaka. Mady i gleby glejowe zajmują łącznie 10 - 12% powierzchni Parku.
Gleby inicjalne - litosole i regosole oraz rankery zajmują około 1 - 2% powierzchni Parku. Występują w obrębie grzbietów skalnych oraz na stromych stokach pokrytych rumoszem.
Obrazu naturalnych utworów glebowych MPN dopełniają nieliczne płaty gleb próchniczno - glejowych oraz pojedyncze płaty gleb torfowych torfowisk niskich i przejściowych.
Gleby antropogeniczne znajdujemy na terenach dawnych wsi: Ciechani, Żydowskiego, Nieznajowej i Rozstajnego.
Dziękuję pracownikom Magurskiego Parku Narodowego, za udostępnienie materiałów znajdujących się na stronie Magurskiego Parku Narodowego
beskid-niski.pl na Facebooku
|