|
|
 |
| |
Nie wszystko w nas umiera
 Obchody zaduszne są tak stare jak ludzkość. Nie ma takiego zakątka na ziemi, w którym nie oddawano by czci zmarłym. Pamięć o nich wynika bowiem z najgłębszej, wewnętrznej, płynącej z serca potrzeby wdzięczności, miłości i pamięci o tych wszystkich, którzy odeszli.
Nasi przodkowie wierzyli, że duchy zmarłych mogą w tę noc przychodzić na ziemię, że ich cienie idą z cmentarza do kościoła na nocne nabożeństwo, które celebruje dla nich duch zmarłego proboszcza.
Jeszcze na początku XX w. w wigilię Zaduszek pieczono chleby, gotowano bób i kaszę, na wschodzie także kutię z maku, pszenicy i miodu, a wszystko to wraz z wódką pozostawiano na noc na stole jako poczęstunek dla duchów.
Zostawiano otwarte furtki, uchylone drzwi, aby duchy mogły bez przeszkód wkroczyć w progi swych domostw. Palono wielkie ognie na cmentarzach, rozstajnych drogach, na podwórzach, a zwłaszcza na grobach samobójców.
Dzisiaj wszystkie te praktyki i ofiary zastąpione zostały nabożeństwami w kościołach, modlitwami, odwiedzaniem cmentarzy, kwiatami składanymi na mogiłach i płonącymi świecami. Zarówno dawne, jak i obecne obchody ku czci zmarłych łączy ta sama intencja - uczestnicząc w nich spłacamy dług pamięci wobec wszystkich naszych zmarłych.
W kościele Rzymsko-Katolickim dniem pamięci zmarłych jest uroczystość Wszystkich Świętych (1 XI) i Dzień Zaduszny (2 XI). Na Łemkowszczyźnie, pośród grekokatolików i prawosławnych również w te dni razem z rzymskimi katolikami, Łemkowie udają się na groby swoich zmarłych. Jednak nie ten termin jest najważniejszym świętem, podczas którego czci się zmarłych.
Wśród grekokatolików tradycyjnym dniem wspominania zmarłych jest poniedziałek wielkanocny. Drugim takim dniem jest święto Zesłania Ducha Świętego (Zielone Świątki). Obchodzenie dnia zmarłych wiosną, po Dniu Zmartwychwstania, nadaje mu nieco inny sens, niż w obrządku rzymskokatolickim. Jest to święto, w którym żywi przychodzą podzielić się ze zmarłymi Dobrą Nowiną o zmartwychwstaniu, w którym uczestniczyć będą także zmarli.
W dzień Święta Zmarłych groby przystrajane są przepięknie kwiatami a na grobach palą się świece - symbol życia, śmierci i zmartwychwstania.
W kościele prawosławnym Dzień Wszystkich Świętych to po prostu święto Wszystkich Świętych. Prawosławni czczą pamięć zmarłych przodków wiele razy w roku
W okresie Wielkiego Postu obchodzi się cztery tzw. Soboty Rodzicielskie. Wbrew nazwie nie są poświęcone tylko pamięci rodziców, lecz wszystkich przodków. Siedem sobót w roku poświęca się na tzw. Wspominki.
Największe jednak święto, w którym prawosławni wspominają swych przodków to Radonica, przypadająca we wtorek w tydzień po Wielkiej Nocy (a więc inaczej niż u grekokatolików). Jak sama nazwa wskazuje, jest to święto radości. Radości ze Zmartwychwstania Chrystusa, w którym uczestniczyć będą wszyscy zmarli. Żyjący idą na cmentarz, by podzielić się Dobrą Nowiną z tymi, którzy odeszli.
Jednak mimo tych różnic, bez wątpliwości beskidzkie mogiły będą rozświetlone światełkiem zniczy i świec zarówno 1 i 2 listopada jak i w okresie Wielkiej Nocy...
Opracowała Bogusia Kozan oraz Bartek Wadas
beskid-niski.pl na Facebooku
|
|
 |
2986
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy.
|
