ŚW. JAN Z DAMASZKU, mnich (Prepodobnyj Ioann Damaskin). Urodził się około 675 r. w Damaszku w Syrii. Był synem wysokiego urzędnika chrześcijańskiego na dworze kalifa Abdula Maleka. Wychowywał się po okiem mnicha, chrześcijanina z Italii, którego ojciec kupił na rynku od rządzących w tym czasie Saracenów i wybrał na nauczyciela. Po śmierci ojca książę saraceński wyznaczył Jana zarządcą Damaszku. Pomagając władcy, pisał i rozsyłał po kraju listy, w których przekonywał lud do kultu ikon. Rządzący wówczas cesarz Leon III Izauryjczyk- wielki przeciwnik kultu ikon - dowiedział się o tym i zaplanował spisek. Polecił sporządzić list napisany jakoby ręką Jana, w którym święty sugeruje władcy, by podbił słabo bronioną Syrię. Przesłana do księcia saraceńskiego wiadomość była na świętego wyrokiem. Polecił odrąbać nadawcy prawą rękę. Jednak dzięki modlitwom Jana dłoń cudownie zrosła się. Pod wrażeniem cudu książę wybaczył Janowi i zaproponował najwyższe stanowisko na dworze. Święty uprosił go jednak, by pozwolił mu złożyć śluby zakonne w Monasterze św. Sawy Uświęconego koło Jerozolimy. Będąc mnichem Jan napisał szereg utworów i pieśni po dzień dzisiejszy używanych przez Cerkiew prawosławną. Jest m.in. twórcą ośmiu tonacji (głasów), autorem pieśni śpiewanych podczas pogrzebu, kanonów na większość głównych świąt, nabożeństwa paschalnego, "Dokładnego wyłożenia wiary prawosławnej", "Oktoichu". Napisał też dzieło "Źródło wiedzy", którego trzecia część, "O wierze prawosławnej", stanowi streszczenie doktryny prawosławnej. Był też przez długie lata doradcą patriarchy. Św. Jan z Damaszku zmarł około 749 r. (podaje się też 780 r.) w Monasterze św. Sawy Uświęconego. Tam też spoczęły jego relikwie, które około 1400 r. przeniesiono do Konstantynopola, gdzie zapewne uległy zniszczeniu po zajęciu miasta przez Turków w 1453 r. Jan był ostatnim wielkim Ojcem Cerkwi. Uważany jest za wielkiego świętego zarówno przez Cerkiew prawosławną jak i Kościół rzymskokatolicki. W 1890 r. papież Leon XIII ogłosił go Doktorem Kościoła. Wierni modlą się do niego o pomoc w nauce śpiewu cerkiewnego oraz poprawnego i uduchowionego czytania pism religijnych. Jest też orędownikiem osób z paraliżem rąk. Źródło www.cerkiew.pl